czwartek, 2 lipca 2009

Utrudnianie dostępu do rynku

Czynem nieuczciwej konkurencji jest utrudnianie innym przedsiębiorcom dostępu do rynku, w szczególności przez:

  1. Dumping = sprzedaż poniżej kosztów w celu eliminacji innych przedsiębiorców;
  2. bojkot = nakłanianie O3 do odmowy sprzedaży albo niedokonywania zakupu od innych przedsiębiorców;
  3. dyskryminacja = nieuzasadnione, zróżnicowane traktowanie niektórych klientów;
  4. półkowe = pobieranie innych niż marża handlowa opłat za przyjęcie towaru do sprzedaży;
  5. działanie mające na celu wymuszenie na klientach wyboru określonego przedsiębiorcy, np. przez:
  • ograniczeniu lub wyłączeniu możliwości dokonywania zakupu u innego przedsiębiorcy;
  • narzucenie konieczności dokonania zakupu u danego przedsiębiorcy;
  • oferowaniu znaków legitymacyjnych podlegających wymianie na towary oferowane przez przedsiębiorcę pozostającego w związku gospodarczym.

Czynem nieuczciwej konkurencji jest także utrudnianie małym przedsiębiorcom dostępu do rynku przez sprzedaż w WOH (tj. pow. 400 m2) bez marży, z wyjątkiem:

  1. wyprzedaży posezonowej, dokonywanej 2 razy w roku na koniec sezonu letniego i zimowego, trwającej każdorazowo nie dłużej niż 1 m-c;
  2. wyprzedaży ze względu na upływający termin przydatności towarów do spożycia lub upływającą datę minimalnej trwałości;
  3. likwidacji obiektu handlowego, o ile sprzedaż taka trwa max. 3 m-ce od dnia podania do publicznej wiadomości informacji o likwidacji tego obiektu, a w przypadku likwidacji wszystkich obiektów przedsiębiorcy w zw. z zaprzestaniem działalności handlowej – max. 1 rok.

Utrudnianiem dostępu do rynku jest również emitowanie oraz realizacja znaków legitymacyjnych podlegających wymianie na towary oferowane:

  • poniżej wartości nominalnej towaru;
  • po cenie przewyższającej wartość nominalną znaku.

Odp. = Przedsiębiorca, którego interes został zagrożony lub narażony, może żądać:

  1. zaniechania niedozwolonych działań;
  2. usunięcia skutków niedozwolonych działań;
  3. złożenia jednokrotnego lub wielokrotnego oświadczenia odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie;
  4. naprawienia szkody na zas. ogólnych;
  5. wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści, na zas. ogólnych;
  6. zasądzenia odpowiedniej sumy pieniężnej na określony cel społeczny zw. z wspieraniem kultury polskiej lub ochroną dziedzictwa narodowego - jeżeli czyn nieuczciwej konkurencji był zawiniony.

Utrudnianie dostępu do rynku jest jednym z typowych przypadków praktyk ograniczających konkurencję, co powoduje wzajemne relacje pomiędzy ustawą o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji a ustawą o ochronie konkurencji i konsumentów.

Pojęcie czynu nieuczciwej konkurencji (definicja, najczęściej spotykane czyny nieuczciwej konkur.)

Czynem nieuczciwej konkurencji jest działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, jeżeli zagraża lub narusza interes innego przedsiębiorcy lub klienta (art. 3 ust.1).

USTAWA z dnia 16 kwietnia 1993 r.o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.

Czyny nieuczciwej konkurencji:

  • wprowadzające w błąd oznaczenie przedsiębiorstwa,
  • fałszywe lub oszukańcze oznaczenie pochodzenia geograficznego towarów albo usług,
  • wprowadzające w błąd oznaczenie towarów lub usług,
  • naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa,
  • nakłanianie do rozwiązania lub niewykonania umowy,
  • naśladownictwo produktów,
  • pomawianie lub nieuczciwe zachwalanie,
  • utrudnianie dostępu do rynku,
  • przekupstwo osoby pełniącej funkcję publiczną,
  • nieuczciwa lub zakazana reklama,
  • organizowanie systemu sprzedaży lawinowej
  • prowadzenie lub organizowanie działalności w systemie konsorcyjnym.

Aby doszło do popełnienia czynu nieuczciwej konkurencji, niezbędne jest kumulatywne spełnienie następujących przesłanek: po pierwsze, działanie poddane ocenie musi zostać podjęte w toku działalności gospodarczej; po drugie, czyn ten musi być sprzeczny z prawem lub dobrymi obyczajami i po trzecie, działanie to musi zagrażać lub naruszać interes innego przedsiębiorcy lub klienta.

Czyny nieuczciwej konkurencji stanowią czyny niedozwolone (delikty) w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego. W zakresie unormowanym w ustawie, jej przepisy stanowią lex specialis w stosunku do art. 415 i n. kc. Jeżeli brak zatem podstaw do zastosowania przepisów ustawy (np. gdy czyn sprawcy godzący w interesy przedsiębiorcy nastąpi poza obrotem gospodarczym bądź też gdy chodzi o roszczenia konsumentów), wówczas podstawę wystąpienia z roszczeniem będą stanowiły przepisy kodeksu cywilnego (ewent. innych ustaw).

Krótko o przesłankach:

kto może popełnić czyn nieuczciwej konkurencji:

co do zasady - przedsiębiorca (przesądza o tym wykładnia gramatyczna art. 3, skoro chodzi o wkroczenie w sferę interesów "innego przedsiębiorcy" to czynu może dopuścić się tylko podmiot będący przedsiębiorcą), jednakże w wyjątkowych przypadkach przewidzianych w ustawie może to być również inny podmiot (np. pracownik, vide art. 11,12 i 14 ustawy)

Przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba (fizyczna, prawna, jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej), która prowadząc, chociażby ubocznie, działalność zarobkową lub zawodową, uczestniczy w działalności gospodarczej.

sprzeczność z prawem – nie każde naruszenie określonej normy prawnej będzie równocześnie stanowić czyn nieuczciwej konkurencji, a tylko takie, które podjęte zostało w ramach działalności gospodarczej i którego skutkiem będzie naruszenie lub zagrożenie interesu innego przedsiębiorcy lub klienta (i to interesu o charakterze gospodarczym).

Przykład: przekroczenie pewnych norm porządkowych, jak np. obowiązek zgłoszenia do ewidencji działalności gospodarczej nie będzie naruszało klauzuli generalnej, jednakże niepłacenie ceł czy podatków, umożliwiające przedsiębiorcy ustalenie niższej ceny – pozwoli już oprzeć zarzut na art. 3 ustawy.

W konkretnej sytuacji powinno się zatem poszukiwać związku pomiędzy naruszeniem normy prawnej, a stosunkami rynkowymi powstałymi w wyniku podjęcia określonych działań, z punktu widzenia reguł, jakie powinny towarzyszyć uczciwej walce konkurencyjnej.

dobre obyczaje – normy moralne i zwyczajowe stosowane w działalności gospodarczej (def. za prof. M. Kępińskim), pojęcie nieostre, o charakterze ocennym. Dotyczy w zasadzie kwestii wartości, jakimi ma się kierować sędzia oceniając określone działania przedsiębiorcy z punktu widzenia reguł uczciwej konkurencji. Warto podkreślić, że nie chodzi tu o przestrzeganie dobrych obyczajów w ogóle, lecz o zachowanie przedsiębiorców w działalności gospodarczej, zorientowane na rzetelne i niezafałszowane współzawodnictwo jakością, ceną i innymi pożądanymi przez klientów cechami oferowanych towarów i usług.

Linki sponsorowane

KANCELARIA PRAWNA
ul. Grunwaldzka 38A/6, Poznań

tel. (061) 86-888-48

info@matysiak-kancelaria.pl

www.matysiak-kancelaria.pl